Πρώτον, ήμουν διακοπές και προτιμούσα να ακούω κάτι πιο καλοκαιρινό.
Δεύτερον, είχε βγει σε χάλια ποιότητα και δεν ήθελα να βασανίσω ούτε τα ηχεία μου, ούτε τα αυτιά μου.
Τρίτον, οι Interpol είναι μια από τις μπάντες που τους έχω πολύ ψηλά, τα Turn On The Bright Lights και Antics πραγματικά άλλαξαν τον τρόπο που ακούω μουσική και τα έχω συνδέσει με μια από τις πιο ωραίες φάσεις της ζωής μου. Οπότε κάθε καινούργιο τους βήμα από την μια με ενθουσιάζει γιατί σκέφτομαι επιτέλους οι 'pol βγάλαν καινούργιο album - ε ρε λιώσιμο που έχει να πέσει, αλλά απ' την άλλη με φοβίζει η ιδέα ότι θα απογοητευτώ και θα αρχίσω να αναπολώ τις ωραίες εποχές circa 2004-2005 που ότι κατέβαζα μου φαινόταν τόσο πρωτόγνωρο, αυθεντικό και γαμάτο που δεν χόρταινα να το ακούω.
Εδώ και μέρες δεν είχα καμία δικαιολογία, οι διακοπές μου τελείωσαν, ο δίσκος leakάρε σε καλή ποιότητα οπότε έμενε να πείσω τον εαυτό μου ότι αφού αργά ή γρήγορα θα τον ακούσω γιατί να το καθυστερώ?
Ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Όσοι ψάχνουν ένα καινούργιο TOTBL ή Antics, δεν θα το βρουν εδώ. Δεν θα βρεις ούτε Obstacle 1, ούτε Evil, ούτε C'mere, ούτε PDA και πάει λέγοντας.
Το Interpol δεν έχει τρελά ξεσπάσματα με τις μανιασμένες κιθάρες του TOTBL, ούτε post-punkιάρικα riffs που popίζουν όπως στο Antics.
Στον τέταρτο δίσκο τους οι Interpol, αν και έχουν διατηρήσει το γνωστό σκοτεινό τους ύφος, όμως υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση. Μιλάμε για πιο ύπουλο ήχο, πιο μελωδικό χωρίς πολλά ξεσπάσματα και κορυφώσεις. Εννοείται ότι ο ήχος τους είναι βασισμένος στον Paul Banks που πραγματικά τα δίνει όλα, τα φωνητικά του είναι τόσο απελπισμένα όσο ποτέ, λες και φωνάζει απογνωσμένα βοήθεια στο τέλος όμως αποδέχεται την τραγικότητα της ύπαρξης του,
Ειδικά στα τρια τελευταία κομμάτια του album ('Try It On', 'All of the Ways', 'The Undoing') νοιώθεις την φωνή του να σε στοιχειώνει...
Όλα αυτά με εξαιρέσεις το Lights και το Barricade, που φέρνουν σε πιο κλασσικά τους κομμάτια κυρίως μέσα από το Our Love to Admire.
Overall τι έχουμε δηλαδή;
Έχουμε το πιο δύσκολα προσεγγίσιμο album τους so far. Έχουμε το πιο εσωτερικό και εσωστρεφές album τους so far. Επίσης έχουμε το πιο down-tempo και μελωδικό τους δίσκο και το πιο χάλια εξώφυλλο/λογότυπο που είχαν ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου