Your music ride: Barcelona

Δεν ξέρω τι έχω πάθει αλλά με έχει πιάσει μια ψύχωση με την Ισπανία. Όλα ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο που μας πέρασε που επισκέφθηκα την υπέροχα μαγευτική Valencia και την όχι τόσο όμορφη Μαδρίτη. Έμεινα με το πως ένας Μεσογειακός λαός σαν τους Ισπανούς που ενώ έχουν πολλά κοινά με τους Έλληνες και τους Ιταλούς στην συμπεριφορά τους, έχουν καταφέρει να είναι και ανοιχτοί, χαρούμενοι άνθρωποι αλλά ταυτόχρονα και πολιτισμένοι.

Όταν με ρώτησε ένας φίλος, πως μου φάνηκε η Βαρκελώνη του απάντησα όπως θα μπορούσε να είναι η Θεσσαλονίκη εαν οι φίλοι μας εκεί στα Βόρεια (no offence dudes, αγαπάμε Θεσσαλονίκη) είχαν λίγο παραπάνω μυαλό και εκμεταλλευόντουσαν τα ατού της πόλης τους. Μια σχετικά επίπεδη πόλη, με δρόμους με μπόλικη άπλα (σε πολλά πεζοδρόμια παίζεις άνετα μπάλα), 100 (ναι 100) χιλιόμετρα ποδηλατόδρομων κατά μήκος της πόλης. Μια παραλία που εξυπηρετεί πρωτίστως τους δημότες της, προσφέροντας χώρο για περπάτημα, skate, ποδήλατο, rollers και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νου σου.

Μου άρεσε που είδα σε μια πόλη του Νότου τόσα πολλά ποδήλατα, πολύ κόσμο να περπατάει (ή να έχει βγει για τρέξιμο) και οδηγούς που να σέβονται και να αναγνωρίζουν πως πρωτεραιότητα έχει ο πεζός και μετά ο ποδηλάτης. Γιατί? Γιατί είναι οι πιο ήπιες μορφές μετακίνησης.

Και δεν σταματάει εκεί, η Βαρκελώνη έχει αναπτύξει ένα σύστημα δανεισμού ποδηλάτων για τους δημότες της, με διαθέσιμα ποδήλατα σε άπειρα σημεία της πόλης. Μιλάμε για 20.000 ποδήλατα και δεκάδες σημεία παρκινγκ/ενοικίασης σε ολόκληρη την πόλη! Όπου και να γυρίσεις να κοιτάξεις στανταρ θα δεις γύρω σου αυτά τα κόκκινα ποδήλατα, δυστυχώς δεν μπόρεσα να δοκιμάσω κάποιο για να έχω εικόνα για το πόσο πρακτικά και βολικά είναι.

Καλά τώρα άμα αρχίσω και μιλάω για τα κτίρια και το πως τα έχουν διατηρήσει και προβάλλουν δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό το post. Απλά σε κάθε τετράγωνο, χωρίς υπερβολή, θέλεις να σταματήσεις και να θαυμάσεις ένα νεοκλασσικό ή μοντέρνο κτίριο, ένα γκραφίτι μια όμορφη πλατεία, οτιδήποτε.