Πάντα πίστευα ότι κάποια κομμάτια πρέπει να σε πετύχουν στην κατάλληλη στιγμή για να γίνουν πραγματικά δικά σου, να γίνουν κτήμα σου. Άσχετο άμα τα έχεις ακούσει πέντε χρόνια πριν και σ' άρεσαν και τότε αλλά όχι σε σημείο που να ταυτιστείς μαζί τους. Μέχρι να πεις ότι αυτό το τραγούδι είναι Θανάσης, ή το τρομερά κλισέ "αυτό το τραγούδι έχει γραφτεί για μένα" δεν είναι δικό σου.
Αν δεν νοιώσεις την ανάγκη ξυπνάς, κοιμάσαι, περπατάς οτιδήποτε και αν κάνεις να το ακούς δεν είναι δικό σου. Σε σημείο αηδίας δηλαδή.
Αυτά και σας αφήνω με έναν στίχο από το εν λόγω τραγούδι
And now Time is my Time
Time is my own
and I feel so alive
Yet I feel so Alone
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου