Έτυχε να ακούσω ένα κομμάτι τους το 'Half full glass of wine' στον έβδομο κύκλο του Entourage (btw Sasha Grey στο Entourage? wow!) και ψήθηκα να τους ψάξω λίγο παραπάνω.
Το πρώτο κομμάτι που έψαξα είναι και το πρώτο single από το Innerspeaker, 'Solitude is Bliss' με ένα γαμάτο video clip που περιγράφει τέλεια τα στάδια της απώλειας ενός προσώπου, είτε είναι χωρισμός είτε αποχωρισμός. Ειδικά ο στίχος του ρεφρέν "You will never get close to how I feel" με την φωνή του Kevin Parker να χάνεται στο άπειρο στο σημείο που τραγουδάει το feel και να σου δίνει την αίσθηση ότι ο τύπος είναι πολύ cool & psycho και τα έχει βρει με τον εαυτό του, ή έχει πονέσει τόσο πολύ που δεν τον νοιάζει τι θα πει ο κόσμος γύρω του.
Αν ο John Lennon και οι Beatles συνέχιζαν μαζί και το είχαν δει λίγο στο πιο ψυχεδελικό ροκ, το αποτέλεσμα θα ήταν οι Tale Impala. Καλά προφανώς και υπερβάλω αλλά η φωνή του frontman τους είναι τόσο ίδια με του Lennon, που αναρωτιέσαι αν το ζορίζει για να βγει έτσι ή όχι, από τον τρόπο που τραγουδάει μέχρι την προφορά που ψευτοαγγλίζει.
Το αποτέλεσμα πάντως (παραδόξως) είναι εντυπωσιακό! Ο ήχος των Tame Impala είναι βγαλμένος από τα 60's, τελείως όμως! Ψυχεδελικές rock μελωδίες που ενώ θυμίζουν μια άλλη εποχή, ταυτόχρονα είναι τόσο φρέσκες και μπροστά που δεν σε κουράζουν ακόμα και αν δεν είσαι φαν του είδους.
Πατάς play και πάμε, οι ήχοι του 'Desire Be Desire Go' σε κάνουν να ξεσκονίσεις το Revolver, το 'Lucidity' να βάλεις την μάνα σου να σου μάθει πως χορεύανε στα 60's και το Expectation να σε ταξιδεύει μακριά χωρίς να χρειαστεί να πιεις τίποτα...
Το album τελειώνει ιδανικά με ένα δυνατό ποπ κομματάκι το 'I Don't Really Mind' που αν και απλό είναι τόσο εθιστικό!
