Δεν θέλω να μπω στην λογική των ελληνικών free press που εκθειάζουν οποιονδήποτε και οτιδήποτε κυκλοφορεί ένα indie δισκάκι είτε είναι σκατά είτε λέει κάτι. Έχω βαρεθεί να ακούω για το next-big-thing που συνήθως είναι μια σκατούλα και μισή.
Τους My Wet Calvin τους είχα ακουστά αλλά ποτέ δεν έκατσα να τους ψάξω, και (δυστυχώς) ποτέ δεν τους πέτυχα σε κάποιο live, φταίει η καχυποψία για την ελληνική indie σκηνή (εδώ γελάμε!).
Έλα όμως που κάπου άκουσα το Sweet 'n' Sour και από τότε έφαγα ένα κολληματάκι. Pop gem από τα λίγα, με shoegaze ξεσπάσματα που σε στήνουν στον τοίχο και με στίχους που κάθε φορά το ακούω (ακόμα και μετά από 200 φορές) με κάνουν και ανατριχιάζω. Είναι από τα κομμάτια που λες ρε πούστη μου, αυτό έχει γραφτεί για μένα.
Τόσο που πήγα να τους δω live στην παρουσίαση του debut τους 'All Great Events'.
Σε κάποια σημεία ίσως μπουχτίζεις από τους πειρατισμούς τους, και σε κάποια άλλα μπορεί να σου φανούν λίγο μονότονοι αλλά overall είναι φανερό ότι πρόκειται για να έναν πολύ καλό δίσκο σε φάση που σκέφτεσαι ότι είναι too good to be greek.
Κορυφαίες στιγμές του album για μένα είναι τα 'Part Two', 'Bess McNeal', 'Laps', 'Morning Tide' και φυσικά το 'Sweet 'n' Sour' που όσες φορές και να το ακούω πάντα θα με γαμάει ρε γαμώτο.
Υ.Γ. όταν γίνει expire το link απλά contact με.
Χμμ, δε συμφωνώ, αν το link γίνει expire, να αγοράσουν το cd ΚΑΙ λόγω της ιδιαιτερότητας και μοναδικότητας του κάθε εξωφύλλου.:))
ΑπάντησηΔιαγραφή(Το "part two" σε παίρνει από το χέρι, σε πάει βόλτα στους δρόμους της χ *κατούπολης και με ευχάριστη έκπληξη διαπιστώνεις ότι δεν είναι βρόμικοι και πολύβουοι όπως τους ξέρεις, αλλά καθαροί, φωτεινοί, γεμάτοι από έργα τού Βασμουλάκη, ας πούμε. Δεν ξέρω, κάθε φορά που ακούω το συγκεκριμένο κομμάτι, τέτοιες εικόνες "σκάνε" στο μυαλό μου.)
Spread the music and the love, το θέμα είναι το ακούσουν και άμα αρέσει τότε να τα σκάσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ' άρεσε πολύ που διάλεξαν να το βγάλουν και σε LP δείχνει ότι τα παιδιά αγαπάνε πολύ αυτό που κάνουν.
Ρε συ το έχεις γράφε για κάνα δισκάκι, μ' άρεσε πολύ η περιγραφή σου για το 'Part two', και επίσης ποιος είναι ο Βασμουλάκης?
Για την περίπτωση που δεν έχεις ήδη googlάρει το όνομα "Βασμουλάκης" (συγκεκριμένα, Αλέξανδρος Βασμουλάκης), ρίξε μια ματιά σε αυτά http://therumpus.net/2009/10/zak-smith-in-conversation-with-alexandros-vasmoulakis/ http://www.flickr.com/photos/server_pics/2966658815/in/photostream/
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχε ένα δικό του πολύ καλό online portfolio [http://www.zap51.com/pheyo/], το οποίο πλέον δε λειτουργεί κανονικά.
Όσο για το άλλο, προκειμένου να γράφει κάποιος για δισκάκια, χρειάζεται να έχει ουσιαστική μουσική παιδεία κι εγώ, προφανέστατα, δεν έχω.
Καλές μουσικές βόλτες! :)
To πρώτο link δεν λειτουργεί! Είδα στο δεύτερο κάποιες φώτο ωραίες δουλειές.
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντως δεν συμφωνώ.. μερικές φορές είναι πιο χρήσιμο να ξέρεις να γράφεις και να περιγράφεις τι συναισθήματα σου προκάλεσε ένα δισκάκι παρά να έχεις τις τρελές μουσικές γνώσεις και εγώ θαυμάζω αυτούς που μπορούν και το κάνουν γιατί εμένα η γλώσσα μου πάντα δένεται στα απολύτως κοινότυπα..