Ένα κομμάτι... όνειρο!

Ξαφνικά ήμουν σε έναν τεράστιο κήπο, θύμιζε τον Εθνικό Κήπο ή μάλλον το Ζάππειο αλλά όχι δεν ήμουν εκεί. Ήμουν κάπου ακόμα πιο ωραία, κάτω γρασίδια, μια τέντα για το μπαρ και μία για το συγκρότημα. Από μακριά ακουγόταν ένα πιάνο να παίζει μια στοιχειωμένη μελωδία. Ο πιανίστας με ψιθυριστή φωνή τραγούδαγε κάτι στα αγγλικά, ενώ στα λιγοστά τραπέζια που υπήρχαν τα ζευγαράκια ήταν μαγεμένα με την γυμνή ομορφιά του κομματιού. Ρώτησα κάποιον δίπλα μου ποιο κομμάτι είναι αυτό; Κάτι μου μουρμούρισε που δεν κατάλαβα..

Στο όνειρο μου το τραγούδι είχε πάρει διαστάσεις υπεράνθρωπες, ήταν λες και όλη η δυστυχία και όλος ο κόσμος θα μπορούσε να σωθεί μόνο μέσα από αυτό το κομμάτι. Ο πιανίστας συνέχιζε να παίζει το κομμάτι και ήμουν σίγουρος ότι ήταν από τους καλύτερους πιανίστες που υπάρχουν, ενώ τραγούδαγε με βαθιά φωνή ότι απόψε επιτέλους θα κλέψει την αγάπη της. Ίσως αυτό να είναι το μυστικό και η λύση για όλα. Κάθε φορά που άγγιζε τα πλήκτρα του, αυτά έσταζαν μέλι και κάθε φορά που κάποιος ήχος έβγαινε από το στόμα του, ένοιωθα καλύτερος άνθρωπος..



Πως ένα τραγούδι μπορεί να γίνει όνειρο, και πως ένα όνειρο να γίνει ένα τραγούδι;