15. Tame Impala - Innerspeaker

Έχω μια κακιά συνήθεια. Μόλις αγαπήσω κάποιους δίσκους τους σβήνω από το κινητό μου για να βάλω καινούργιους και να καταφέρω να τους ακούσω. Είναι πολύ ψυχαναγκαστικό αυτό που κάνω, αλλά διαφορετικά θα ακούω τα ίδια και τα ίδια σε ένα ατέλειωτο loophole. Ένας από τους δίσκους που μου λείπουν πολλές φορές όταν βολτάρω με το ποδήλατο στην Αθήνα και βρίζω τον εαυτό μου για τα ηλίθια κόλπα που σκαρφίζομαι, είναι αυτός των Tame Impala.
Οι Αυστραλοί σκαρώνουν ψυχεδελικά ροκ κομμάτια και η οικεία Lennonish φωνή του frontman μου πήρε τα μυαλά το καλοκαίρι. Θυμάμαι άπειρες ώρες να είμαι ξάπλα στον ήλιο με τα ακουστικά στα αυτιά και να κολυμπάω στις μελωδίες τους, μεστά και δεμένα κομμάτια με μια καλοκουρδισμένη μπάντα να τα δίνει όλα. Δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω από τον δίσκο σίγουρα όμως μου έχουν μείνει τα Lucidity, Desire Be Desire Go, Solitude Is Bliss και το I Don't Really Mind.


Για τους τύπους τα έχουμε πει και εδώ.