Τα Χριστούγεννα τα έχω συνδυάσει με Frank Sinatra και τους λοιπούς (Dean Martin, Bing Crosby), και με την ετήσια προβολή του Ιt's A Wonderful Life. Αυτά τα Χριστούγεννα είναι πολύ ιδιαίτερα για μένα, είναι τα πρώτα χωρίς τον αγαπημένο μου παππού, και όλα φέτος φαίνονται πιο φτωχά.
Φέτος το έριξα πιο πολύ στους Βeach Boys (το Χριστουγεννιάτικο album τους του 1964 είναι όλα τα λεφτά) και θυμήθηκα το υπέροχο κομμάτι των Walkmen, Christmas Party που το είχα ξεχάσει για πολλά χρόνια και ήταν σαν να ανακαλύπτω ξανά ένα χαμένο μυστικό που είχα θάψει σε κάποιο ντουλάπι.
Αρκετά όμως με αυτά, Χαρούμενα Χριστούγεννα and party a lot!
Καλή χρονιά, Αθανάσιε! Stay hungry!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο το κομμάτι. Θα σε σοκάρω αν σου πω ότι είναι το πρώτο που ακούω από Walkmen; Θα τους έψαχνα βέβαια έτσι κι αλλιώς, εν όψει Βαρκελώνης.
Κουίζ: ποια μπάντα εμπνεύστηκε το όνομά της από το It's a wonderful life; (έχουν βγάλει ένα πολύ αγαπημένο άλμπουμ, ενθύμιο μιας άλλης εποχής)
Καλη Χρονια και σε σένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυκαιρία λοιπόν να τους ψάξεις, είναι πολυ ιδιαίτεροι και ξερω ότι δεν αρέσουν σε πολλούς, αλλα εμένα είναι εύκολα στις αγαπημένες μου μπάντες απο τα 00's.
Δεν μπορώ να σκεφτώ σε ποιους αναφέρεσαι. Κάποιο clue?
Ξαφνιάζομαι που δεν αρέσουν σε πολλούς οι Walkmen (αν και πρέπει να είχα δει κάτι σπόντες σε σχόλια εδώ). Χτες άκουσα το Lisbon και μου άρεσε πολύ. Ναι, ιδιαίτεροι αλλά όχι δυσπρόσιτοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήClue (δεν νομίζω να σε βοηθήσει, αλλά έτσι για το σασπένς):
Η μπάντα αποτελείται από τρεις κοπέλες· η σέξι ντράμερ τους είναι παντρεμένη με ιστορική μορφή του αμερικάνικου ίντι.
hint: η ιστορική μορφή του αμερικάνικου ίντι έρχεται για δύο συναυλίες Αθήνα και Θεσσαλονίκη στις 30 και 31 Ιανουάριου αντίστοιχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆμα ξέρεις την ιστορική μορφή έστω ως όνομα, πολύ θα σε παραδεχτώ.
(Αντ, ελπίζω να μην ενοχλήθηκες από την παρέμβασή μου. Θέωρησα ότι δικαιούταν μια μικρή βοήθεια.)
abs, μου κάνεις πλάκα!! Το καλύτερο νέο του '11 μέχρι στιγμής!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ναι, και μένα κάτι μου λέει ότι ο τύπος είναι εκτός των μουσικοχρονικών οριζόντων του musicrider...)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκουσες πρώτα το Lisbon γι' αυτό. Το πρώτο τους (Everyone who pretend to like me is gone) δεν το λες και εύκολο δίσκο, το ίδιο και για το Bows + Arrows αν και είναι πιο ευπέπτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πάει καν το μυαλό μου, ας το πάρει το ποτάμι!
Τελικά το ποτάμι χρειάστηκε καμιά δεκαριά μέρες για να το πάρει...
ΑπάντησηΔιαγραφήμπάντα: Zuzu's Petals / άλμπουμ: The music of your life (1994) / σέξι ντράμερ: Linda Pitmon / ιστορική μορφή: Steve Wynn (παρά τα όσα υπονοεί η έκφραση «ιστορική μορφή», ο Steve Wynn κάθε άλλο παρά έχει αποσυρθεί, και μάλιστα βρίσκεται σταθερά σε εξαιρετική φόρμα τα τελευταία 10-12 χρόνια)
Έχω να το ακούσω χρόνια αμέτρητα, αλλά τώρα ακούω samples (http://www.twintone.com/projects/89260.html) και προσπαθώ για άλλη μια φορά να καταλάβω γιατί αγαπάω αυτό το άλμπουμ τόσο...
:)