Γιατί έχει τρία από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς. Γιατί μόνο αυτοί μπορούσαν να πάρουν ένα δικό τους κομμάτι, να το μιξάρουν και να βγει 100 φορές καλύτερο. Αν και με το ντεμπούτο τους ποτέ δεν κατάλαβα πως έγινε τέτοιος χαμός και ήθελα τόσο πολύ τα σκατώσουν στο δεύτερο άλμπουμ τους και να επιβεβαιωθώ. Και σκάει αυτό και σου κάνει τη μούρη κρέας, απόμακρο και κρύο χωρίς να σου δώσει περιθώριο επιλογής παρά να χωθείς στις abstract μελωδίες τους.
Σε αντίθεση με το πρώτο τους δεν θέλεις να κάνεις skip σε κανένα τραγούδι μια και επιτέλους βρήκαν την χρυσή τομή μεταξύ θορύβου και μελωδίας. Need I say more? I think not.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου