Μερικά συγκροτήματα είναι σαν τις σχέσεις. Τα απολαμβάνεις με πολύ ποτό για ένα βράδυ και μετά ούτε που σε νοιάζει να τα ξαναδεις, με άλλα ενθουσιάζεσαι υπερβολικά πολύ για κάνα μήνα και προσπαθείς με τρόπο να τους εξηγήσεις ότι «δεν φταις εσύ, αλλά εγώ που σε βαρέθηκα».
Είναι και κάποια άλλα που ο έρωτας είναι κεραυνοβόλας από το πρώτο κι όλας λεπτό (Eveyone Who Pretend to Like Me Is Gone), και νομίζεις ότι θα κρατήσει για πάντα (Bows + Arrows).
Σε κάθε βήμα τους, τα ακολουθείς, και σε κάθε λάθος τους τα συγχωρείς (A Hundred Miles Off) ενώ κάνεις υπομονή για κάτι καλύτερο και δεν τα παρατάς. Αναγνωρίζεις ότι το παλεύουν ακόμα και ανανεώνονται (Υou & Me) και σε κερδίζουν πάλι για άλλη μια φορά εκ νέου. Σε συγχωρούν και αυτοί που δεν τους έχει δει live τόσα χρόνια και ανανεώνετε το ραντεβού σας για το Primavera 2011, για να τα πείτε και από κοντά πλέον.
Kala ta les, alla oxi kai lathos to A Hundred Miles Off. Polu kalos diskos einai kai as eixe antitheti apopsi to pitchfork (me apotelesma na epireazei sxedon tous pantes)
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ τον άκουσα ψυχαναγκαστικά και μ' άρεσαν κάποια κομμάτια, αλλά είναι ο πιο αδύναμος δίσκος τους με διαφορά. και 10 να του βάζε το πλιτσφορκ πάλι μέτριος θα μου φαινόταν.
ΑπάντησηΔιαγραφή