Λατρεύω την βαθιά φωνή της Victoria LaGrand, λατρεύω το πως με κάνουν να νοιώθω κάθε φορά που τους ακούω. Είναι σπουδαίο πως μπορούν να με κάνουν να θέλω να ερωτευθώ ακούγοντας τα τραγούδια τους, όχι γιατί πραγματικά το θέλω, απλά και μόνο γιατί θέλω να μοιραστώ αυτόν τον δίσκο. Τους Beach House μπορείς να τους χαρακτηρίσεις σαν dream pop δίδυμο (και εν μέρει θα έχεις δίκιο γιατί είναι μουσική φτιαγμένη μέσα από ένα όνειρο), αλλά είναι πολύ περισσότερο από αυτό. Έχουν μέσα τους μια μελαγχολία και μια νοσταλγία που έκανε όλα τα indie darlings φέτος να κλειδωθούν στις κρεβατοκάμαρες τους, με μόνη μουσική υπόκρουση το Teen Dream.
Εγώ τους είχα ακούσει χωρίς όμως να τους δώσω την αμέριστη προσοχή, αλλά βλέποντας τους στο Primavera με εκαναν κατι. Κατευθυνομουν προς το stage να τους δω και επαθα πλάκα με τον κόσμο που είχαν μαζέψει, δεν το περιμένα αλλά είχαν μαγνητίσει ένα τεραστιο πλήθος
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς. Έφτασα κάπου είκοσι λεπτά αφού είχαν αρχίσει (ήμουν σε άλλη σκηνή πριν) και δεν πίστευα στα μάτια μου πόσο κόσμο είχε (στη συνέχεια βέβαια το είδα να συμβαίνει και με άλλες μπάντες στο Primavera). Ναι, ήταν μάλλον μαγικά, όσο μου επέτρεψε να το απολαύσω η καθυστερημένη προσέλευση και η μεγάλη απόσταση από τη σκηνή. Btw, το στυλ της τύπισσας μού έκανε μια ιδέα δήθεν, αλλά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι εγώ ειχα καθυστερήσει να παω, δν περιμενα με τπτ τοσο κόσμο, και τελικά τους είδα από απόσταση στην είσοδο του αμφιθεατρου...ναι όντως ήτανε λίγο ακραία η εμφάνιση της τύπισσας...
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν σας απαντάω γιατί είμαι την επήρεια των Beach House ακόμα και θα σας απαντήσω εγώ αλλά ο αγαπούλης Θανάσης. Καλή σας μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ τα νιάτα... :)
ΑπάντησηΔιαγραφή(εγώ τώρα ακούω τους φοβερούς Motorama, που ανακάλυψα χάρη σε σένα, μπας και ανέβω λιγάκι από τον πάτο του πηγαδιού)
Οι Motorama παίζει να βγάλανε το ντεμπούτο της χρονιάς πλάκα πλάκα.
ΑπάντησηΔιαγραφή